De koekfabriek

Een hoop lawaai en geloop hoorde ik in de keuken van het Praathuis in Poatina.
Wat is er aan de hand, dacht ik.
Het werd mij al heel gauw duidelijk dat er koek zou worden gebakken.
Koek, nee, nee, Stroopwafels.
Binnenkort zal hier een heus bedrijf zijn waar de stroopwafels verkocht gaan worden.
Ik ruik ze weleens op de markt als er een kraam staat.
Ook kan ik er van genieten als ze even opgewarmd worden op een mok thee.
Hoe ze gemaakt worden dat wist ik niet.
Eerst is er een speciaal deeg nodig wat in de grote mengkom wordt gemixed.
Daarna worden er balletjes deeg gedraaid die een bepaald gewicht moeten hebben.
De stroop wordt in een pan op de juiste temperatuur gebracht.
Ondertussen wordt het grote zware wafel ijzer opgewarmd.
Dan worden er vier balletjes in het ijzer gelegd die er als een wafel uitkomen.
Deze wafels worden op de snijplank gelegd waar met de ronde vorm er vier mooie ronde wafels uit drukt worden.
Dan en dat wist ik niet wordt de wafel opgepakt met een warmte handschoen om doorgesneden te worden.
Op de ene helft wordt de warme stroop gesmeerd en snel weer de andere kant er op geplakt.
Alle wafels worden op het rooster gelegd om af te koelen.
Warm is natuurlijk het lekkerste en wij vinden het helemaal niet erg om proefkonijn te zijn.
Als het bakken klaar is gaan we buiten zitten met een kop koffie.
Melanie liep met haar stroopwafels naar de overkant van de weg waar zij een buurman liet proeven.
Ineens waren daar meer buren die wel wilde proeven en zaten we gezellig in het Engels/Nederlands met elkaar te kletsen.